انگل عامل گال باعث ایجاد این بیماری پوستی شایع میشود. این انگل، یک حشره است که 8 پا دارد و به اندازهای کوچک است که بر روی پوست دیده نمیشود. افراد زمانی به گال مبتلا میشوند که انگل بر سطح پوست لانهگزینی کرده و در آنجا زندگی و تغذیه میکند. وقتی پوست نسبت به انگل واکنش نشان میدهد، باعث ایجاد خارش شدید میشود.
انگل عامل گال
او روی پوست انسان لانهگزینی میکند تا تخمهای خود را آزاد کند.
این انگل میتواند از فرد آلوده به فرد سالم منتقل شود. اغلب افراد از طریق تماس پوست با پوست به بیماری گال مبتلا میشوند. افراد کمی هم از طریق اشیای آلوده به انگل مثل لباس، ملافه و مبلمان آلوده، به این بیماری دچار میشوند. انگل میتواند سه الی چهار روز در خارج از بدن انسان زنده بماند. سالانه در جهان، میلیونها نفر به گال مبتلا میشوند.
هر کسی میتواند به گال مبتلا شود. این بیماری همه مردم از نژاد، سن و وضعیت اقتصادی مختلف را درگیر میکند. حتی احتمال ابتلای افرادی که موارد بهداشتی را رعایت میکنند نیز وجود دارد. این بیماری میتواند به سرعت در خانه سالمندان و سایر مراکز نگهداری جمعی، منتشر شود. خبر خوب این است که متخصصان پوست میتوانند گال را تشخیص داده و درمان کنند. با درمانهای امروزی، گال فقط مدت زمان کوتاهی باعث ناراحتی و دردسر میشود.
علائم و نشانههای گال کدامند؟
بعد از اینکه انگل در پوست لانهگزینی کرد، مدتی طول میکشد تا علائم و نشانهها بروز پیدا کنند. اگر قبلا به گال مبتلا شده باشید، خارش در یک تا چهار روز بروز میکند. افرادی که سابقه ابتلا به گال را ندارند، مدتی زمان میبرد تا بدن به انگل واکنش نشان داده و علائم و نشانهها ظاهر شوند. در این حالت 2 تا 6 هفته زمان لازم است تا علائم بروز یابند.
گال در یک بیمار بستری در بیمارستان
علائم و نشانههای گال عبارتنداز:
- خارش مخصوصا در شب: خارش شایعترین علامت گال است. خارش میتواند به حدی شدید باشد که فرد را از خواب شبانه بیدار کند.
- بثورات پوستی: بسیاری از افراد دچار بثورات پوستی ناشی از گال میشوند که باعث برآمدگی جزئی در یک ردیف میشوند. برآمدگیها میتوانند شبیه کهیر، گزش ریز یا گره در زیر پوست باشند. برخی از افراد پوستهپوستهشدن را بر روی پوست تجربه میکنند که شبیه اگزما است.
- زخم: خارش بثورات پوستی باعث ایجاد زخم میشوند و عفونت میتواند در محل زخم توسعه پیدا کند.
- پوستههای ضخیم بر سطح پوست: پوستهها زمانی ایجاد میشوند که فرد به نوعی گال شدید به نام گال پوستهای یا گال نروژی دچار میشود. با مستقر شدن انگلهای زیاد در پوست، بثورات پوستی و خارش شدیدتر میشوند.
خارش شدید باعث خراشیدن مداوم میشود. خارش مداوم، باعث عفونت و حتی سپسیس (sepsis) میشود. زمانیکه عفونت به جریان خون راه پیدا کند، میتواند کشنده باشد.
گال در هر نقطهای از بدن میتواند گسترده شود. با این حال، انگل تمایل به استقرار و لانهگزینی در بخشهای خاصی از پوست را دارد. بخشهایی که دچار بثورات پوستی و خارش میشوند عبارتند از:
- دستها: انگل تمایل دارد که بین انگشتها و اطراف ناخن قرار بگیرد.
- بازوها، آرنج و مچ دست
- بخشهایی از پوست که توسط لباس یا جواهرات پوشیده شده است، باسن، خط کمربند، آلتتناسلی و پوست اطراف نوکپستان. همچنین انگل تمایل دارد به بخشهایی از پوست که توسط دستبند، ساعت یا انگشتر پوشیده شدهاند، وارد شود.
در بزرگسالان، انگل بهندرت به پوست بالای گردن وارد میشود.
گال در نوزادان
در بعضی از نوزادان، گال بهطور گستردهای توسعه پیدا میکند و بثورات پوستی اکثر بخشهای بدن را میپوشاند. انگل حتی کفدست، کفپا و کفسر را نیز آلوده میکند.
در نوزادان، بثوراتهای گال در کف دست و پا ظاهر میشوند. نوزاد مبتلا به گال بسیار آسیبپذیر است و تمایلی به شیرخوردن و خوابیدن ندارد. کودکان نیز در برابر گال آسیبپذیر هستند و میتواند باعث بیدار نگهداشتن کودک در تمام طول شب شود.
بثورات گال در نوزاد
برجستگیهای کوچک و پر از چرک روی کف پا، اغلب نشانه گال در نوزادان و کودکان خردسال است.
گال پوستهدار (دلمه بسته) یا گال نروژی
گال پوستهدار نوع شدیدی از گال است. افراد مبتلا به گال نروژی، 100 یا حتی 1000 انگل در پوست خود دارند در حالیکه افراد مبتلا به گال معمولی فقط 15 تا 20 انگل در پوست خود دارند.
گال پوستهدار در بازو و سینه
پوستههایی مانند پوسته موجود روی بازو و قفسه سینه این بیمار، زمانی ایجاد میشود که فرد دچار گال پوستهدار شود که «گال نروژی» نیز نامیده میشود.
افرادی که به دلیل مصرف دارو، افزایش سن و سایر عوامل سیستم ایمنی ضعیفی دارند، به این نوع گال آلوده میشوند. گال پوستهدار زمانی توسعه پیدا میکند که بدن نتواند در برابر انگلها مقاومت نشان دهد. بدون دفاع و مقاومت بدن، انگلها به سرعت تکثیر میشوند.
نشانهی شایع گال پوستهدار، ایجاد پوستههایی خشک بر روی پوست است. این پوستهها ضخیم هستند، هنگام خارش به راحتی از پوست جدا میشوند و رنگ مایل به خاکستری دارند. گاهی اوقات، پوستهها در یک یا چند ناحیه مثل پوستسر، پاها و کمر دیده میشوند.